I właśnie jak w temacie, dzisiaj napiszę o modlitwie u nabożeństwie o zdrowienie wewnętrzne. A właśnie, co do postrzegania tego to wiele osób patrzy na to przez zielone okulary tzn. że postoje, popatrze, zobaczę jak się ludzie przewracają woow.

Lecz nie o to w tym chodzi, przychodzimy na takie nabożeństwo żeby zaczerpnąć Boga, ucieszyć się z innymi naszą wiarą. Ale coś mnie tu dziwi. Na mszę w niedzielę przychodzi 25% parafian, a na takie coś znacznie większy odsetek. A dlaczego? Myślą że będzie cód?c

W sumie to ludzie tacy są że jak widzą coś niesamowite to się garną do tego. Być może Bóg tak wymyślił sobie i duch święty. Ale jedna rzecz mnie rozwaliła na tej modlitwie. Ksiądz mówi: "A teraz będę udzielał sakramentu chorych {namaszczenie chorych}. Wszyscy poszli jak leci {młodzi, starsi, młodziez}. To chyba jakieś jaja, bo nie wiem.=

A jak ja przeżyłem tą modlitwę? Myślę że dobrze. Osobiście już ok 5 lat jestem oazowiczem a więc to nie była dla mnie nowość tego typu nabożeństwo. Wiadomo że bardzo mi się podobało, można pośpiewać, poczuć się dobrze, pomyśleć o Bogu. Może bez szaleństw, ale Bóg przychodzi także w ciszy i wtedy kiedy się tego nie spodziewamy. Ale owoce napewno jakieś będą, lecz nie muszą być widoczne od razu....