Miarą jakości życia w społeczności jest w dużym stopniu opieka, jaką otacza ona najsłabszych i najbardziej potrzebujących, oraz poszanowanie ich ludzkiej godności. Prawa nie mogą być przywilejem tylko zdrowych. Także osobom niepełnosprawnym należy umożliwić uczestniczenie w życiu społeczeństwa i dopomóc w wykorzystaniu swego potencjału fizycznego, duchowego i psychicznego..

Tylko wówczas gdy uznawane są prawa najsłabszych, społeczeństwo może twierdzić że jest zbudowane na fundamencie prawa i sprawiedliwości:

niepełnosprawny nie jest osobą w inny sposób niż pozostali, a zatem uznając i chroniąc jego godność i prawa, uznajemy i chronimy godność i prawa nas wszystkich i każdego..

PRZESŁANIE DO UCZESTNIKÓW SYMPOZJUM "GODNOŚĆ I PRAWA OSOBY Z UPOŚLEDZENIEM UMYSŁOWYM" 5 I 2004r-JAN PAWEŁ 2