Rzadko piszę tutaj bezpośrednio o sobie (ostatnio w ogóle rzadko piszę cokolwiek), ale dziś pomyślałam, że jednak odsłonię kolejny kawałek siebie. O zgrozo prowadzę tego bloga od... 15 lat. I przez te lata wiele przygód mnie spotkało. Tylko niektóre z nich znalazły tutaj odbicie. Między 2009 a 2017 w ogóle nic się tutaj nie pojawiało bo prowadziłam życie zakonne, a moje władze kategorycznie nie zgadzały się na tego typu działalność (przynajmniej dla mnie), a potem jeszcze pewien czas potrzebowałam na powrócenie do równowagi psychicznej i... normalnego życia.

Natomiast lata w zakonie nauczyły mnie jednej rzeczy - że jednym z podstawowych imion Boga jest "Inny", a więc jesteśmy nieustannie zaproszeni do poznawania tego Innego, czyli de facto nieustającego rozeznawania. Może to wynika trochę z jezuickiej szkoły duchowej, ale to założenie okazało się dla mnie krytyczne w dalszych latach. Było to ważne, bo oznaczało, że proces podążania za Bogiem nie zakończył się, a przewrót życiowy, mimo, że miałam taką pokusę, nie był błędem, a kolejnym krokiem. I mimo, że po wyjściu z zakonu nie miałam pojęcia co dalej, miałam pewność co do swojej relacji do Boga. Ostatecznie poprosiłam o konsekrację, przeszłam kilkuletni okres przygotowania i oficjalnie pod koniec zeszłego roku dołączyłam do stanu dziewic konsekrowanych swojej diecezji. Dlaczego o tym piszę? Bo zdarza mi się odpowiadać na pytania o powołanie, czasem towarzyszyć dłużej lub krócej osobom, które zmagają się z podobnymi historiami. Poza tym jest to stan jawny, więc też nie ma powodu bym na tym prehistorycznym blogu miała tą informację pominąć ;)

To co jest dla mnie chyba najbardziej pociągające w tej formie życie, to możliwość realizacji pewnej podstawowej natury Kościoła, zawsze ożywianej miłością zarówno w kontemplacji jak i w działaniu. I o ile kontemplacyjny wymiar jest mi zawsze bliski, to możliwość dzielenia radości, nadziei, smutków czy niepokojów ludzi współczesnych czasów staje się ważnym motywatorem (por. Ecclesiea Sponsae Imago, 20). Ale o tym może kiedy indziej... jeżeli ktoś będzie chciał to czytać ;)