"Dla Elżbiety zaś nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan okazał tak wielkie miłosierdzie nad nią, cieszyli się razem z nią" (Łk 1, 57-58)

Zobaczyć, że kogoś spotkało szczęście, zauważyć to. Wyjść ze swojej skorupy, swojego zamknięcia się na innych, oderwać się na chwilę od myślenia tylko o swoich sprawach i problemach.
Dzielić radość drugiego człowieka. Tak szczerze, autentycznie cieszyć się, że kogoś spotkało wielkie szczęście. Nie patrząc przy tym, jaka jest moja sytuacja, czy przypadkiem to dobro nie przydałoby się bardziej mnie samej. 
To takie trudne.....
Ale nie niemożliwe.