"Powiedział też do nich: Uważajcie i strzeżcie się wszelkiej chciwości, bo nawet gdy ktoś opływa we wszystko, życie jego nie jest zależne od jego mienia" (Łk 12,15)

Z chciwości wynikają zdrady, oszustwa, defraudacje, krzywoprzysięstwa, niepokoje, przemoc i zatwardziałość serca usuwająca uczucie miłosierdzia. Chciwość umacnia w nas siłę pragnienia, które jest przyzwyczajeniem do niezadowolania się tym, co mamy i pożądania tego, czego nie mamy. W tym tkwią korzenie wszelkiego braku poczucia szczęścia. Chciwość, przysparzając nam więcej pieniędzy, czyni łatwiejszym w realizacji wszelkie inne rodzaje wad.
Chciwość, uprawiana dzień po dniu w sercu pojedynczej osoby, rozrasta się niczym bujne drzewo, rzucając cień na całe społeczeństwo. Z niej, w przeważającej mierze, wywodzą się nieuczciwość i niesprawiedliwość w świecie polityki, dramatyczne nierówności między krajami bogatymi i biednymi, wojny, nieludzki wyzysk.
Jak zwalczać wadę chciwości? Chrześcijańska tradycja ascetyczna radzi zacząć od aktów konkretnego wyrzeczenia:
- zakazać sobie zdecydowanie pracy w niedzielę, przyzwyczajając się w ten sposób do świadomego "tracenia" pieniędzy,
- przestrzegać surowej i nieugiętej uczciwości we wszelkich transakcjach pieniężnych czy handlowych, unikając najmniejszego choćby kłamstwa czy oszustwa, których celem jest wyższy zarobek,
- wyznaczyć sobie ustaloną miesięczną kwotę przeznaczoną na jałmużnę (niezależnie od sympatii czy wdzięczności osoby obdarowanej),
- kultywować zainteresowania i przyjemności (czytać Pismo Święte, poświęcać czas rodzinie lub osobom chorym i starszym), tak aby praca przynosząca pieniądze przestała być dla nas potrzebą, bez której ogarnia nas nuda i pustka.

Dag Tessore: Siedem grzechów głównych