Jezus przychodzi w szabat do synagogi, gdzie dostrzega człowieka z uschniętą ręką (sparaliżowaną). Według ówczesnych pojęć  w szabat wolno było leczyć człowieka tylko w razie zagrożenia życia. Natomiast człowiek ze sparaliżowaną ręką mógł poczekać do następnego dnia! Jezus ukazuje, jak bezsensowne jest takie myślenie, jak bezduszne jest takie rozumienie świętego dnia. Jezus każe temu człowiekowi stanąć na środku. Jego przeciwnicy skupiają się na przepisach, a On odpowiada: Jeśli chcecie dyskutować o szabacie, postawmy na śrdoku człowieka, wtedy dopiero będziemy rozmawiać. Nie będziemy dyskutować tylko o abstrakcyjnych normach, niech człowiek stanie na środku, zobaczcie jego sparaliżowaną rękę. Jezus zadaje faryzeuszom bardzo proste pytanie, ale oni milczą, dobrze wiedzą jaka jest właściwa odpowiedź, ale nie chcą jej uznać. Jezus jest bardzo zagniewany wobec tak wielkiej hipokryzji, wobec tak bezdusznego podejścia do Prawa Bożego.

 

D. Piekarz : Ewangelia dla początkujących