Pycha jest źródłem wszelkich występków, przyczyną rozmaitych nieszczęść na świecie.

Gdyby nie pycha nie byłoby piekła. Gdyby nie ten grzech, Adam dotychczas przebywałby w raju ziemskim, my wszyscy bylibyśmy szczęśliwi, nie podlegalibyśmy chorobom i wszelkim nędzom, nie byłoby śmierci i straszliwego sądu; nie musielibyśmy się bać nieszczęśliwej miłości, mielibyśmy zapewnione niebo. Dobrze by nam było na tym a jeszcze lepiej na tamtym świecie; życie upływałoby nam na chwaleniu  dobrego Boga i kiedyś z duszą i ciałem to samo robilibyśmy w niebie. Gdyby nie ten przeklęty grzech, Jezus nie potrzebowałby umierać. Ilu cierpień uniknąłby Boski Zbawiciel!

W sposób szczególny charakteryzuje pychę to, że osoba, która jej podlega, nie dostrzega w sobie żadnej winy. Człowiek pyszny nie chce uwierzyć, że jest pyszny, nie chce przyznać, że nie ma racji. Jemu się wydaje, że wszystko co mówi jest dobre.

Nieszczęsna pycha ogarnia starych i młodych, bogatych i ubogich. Każdy chwali się tym, kim jest, co zrobił, szuka poklasku, żebrze o marną sławę u ludzi.

Grzech pychy bardzo zaciemnia nasz umysł. U innych widzimy pychę, ale nie dostrzegamy jej w sobie samych.

Św. Jan Maria Vianney