Wczoraj byłam na pogrzebie kolegi z mojej dawnej pracy. Pomimo, że był człowiekiem samotnym, wiele ludzi przyszło go pożegnać. Zasłużył sobie na to, bo można o nim powiedzieć, że był dobrym człowiekiem. Zawsze życzliwy, chętnie pomagający innym, służył wiedzą, ale też konkretnymi działaniami. Nieco ekscentryczny i pedantyczny, jak to wieczny kawaler, nie narzekający jednak, ale z uśmiechem traktujący swój los. Niestety, po długiej chorobie odszedł do Pana. I rzeczywiście pięknym hołdem złożonym jego pamięci, była tak liczna obecność żałobników, chociaż wymagało to ( z racji pogody i warunków drogowych) pewnego poświęcenia.

"Spieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą...."