W dzisiejszej Ewangelii Jezus daje nam wspaniały przykład służby drugiemu człowiekowi. Gdy przełożony synagogi przychodzi do Niego z prośbą, aby włożył ręce na córkę, która dopiero co skonała, Jezus wstaje i idzie za nim. Bez jednego słowa: nie wymawia się, że tu tłumy słuchają Jego nauki, że jest zmęczony, że ma tyle innych rzeczy do zrobienia, po prostu wstaje i idzie. Chciałabym tak umieć iść tam, gdzie ktoś mnie potrzebuje. Bez żadnych oporów, bez ociągania się, bez pytania: "dlaczego właśnie ja?".

A druga strona tej sytuacji to taka, że i do nas zawsze Bóg spieszy z pomocą, jeśli Go tylko o to poprosimy, nawet w sprawach, po ludzku patrząc, beznadziejnych.

Panie, proszę, połóż na mnie swe ręce i ożyw to, co  we mnie umiera!