Za co jestem wdzięczna Bogu? Przede wszystkim za to, że ciągle mnie kocha, pamięta i nie daje o sobie zapomnieć. Delikatnie, ale nieustępliwie mówi mi do serca, że poza Nim nie znajdę szczęścia. Niby jestem w życiu jakoś ustawiona. Spełniam się jako żona (jako matka na razie nie i to też nie daje mi spokoju, ale musimy jeszcze trochę cierpliwie poczekać), mam pracę, która daje mi satysfakcję i całkiem dobrą pensję, choć trudne układy z przełożonymi. A w sercu na dnie coś siedzi i płacze, bo chce żyć pełniej. Pierwszy krok zrobiłam - poszłam do spowiedzi, wyznałam szczerze swoje grzechy. Teraz piszę to wszystko, słucham Amicus Dei "Powietrzem dla mnie jest" i tęsknię za prawdziwą modlitwą, tą, która zmienia życie i nie pozwala z dnia na dzień pogrążać się w grzechu. Przede mną długa i ciężka droga, ale na niej na szczęście nie jestem sama, bo jest ze mną Chrystus miłosierny i mój kochany mąż, który znosi moje humory i wiedząc o mnie to, co wie, wciąż jest obok.

Więcej miłości, więcej mocy, więcej Ciebie w życiu mym.

Całym sercem uwielbiam Ciebie, całą swoją duszą uwielbiam Ciebie, całym swoim życiem uwielbiam Ciebie, Tyś Bogiem mym jest.