Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. A spośród Jego uczniów, którzy to usłyszeli, wielu mówiło: "Trudna jest ta mowa. Któż jej może słuchać?" Jezus jednak świadom tego, że uczniowie Jego na to szemrali, rzekł do nich: "To was gorszy? A gdy ujrzycie Syna Człowieczego, jak będzie wstępował tam, gdzie był przedtem? Duch daje życie; ciało na nic się nie przyda. Słowa, które Ja wam powiedziałem, są duchem i są życiem. Lecz pośród was są tacy, którzy nie wierzą". Jezus bowiem na początku wiedział, którzy to są , co nie wierzą, i kto miał Go wydać. Rzekł więc: "Oto dlaczego wam powiedziałem: Nikt nie może przyjść do Mnie, jeżeli mu to nie zostało dane przez Ojca". Odtąd wielu uczniów Jego się wycofało i już z Nim nie chodziło. Rzekł więc Jezus do Dwunastu: "Czyż i wy chcecie odejść?" Odpowiedział Mu Szymon Piotr: "Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. A myśmy uwierzyli i poznali, że Ty jesteś Świętym Boga". J 6,54.60-69

Panie, trudna jest Twoja mowa. Często Twoje Słowa są dla nas niezrozumiałe bądź trudne do zrealizowania. Często w duchu wątpimy w Ciebie. Ale powiedz sam - gdzie my mamy iść? Do kogo? Ty nam dajesz wszystko. Dajesz nam siebie samego na pokarm. Dla nas to coś niepojętego, ale wierzymy Ci. Twoje Słowo jest jak miecz obosieczny, przenika nasze dusze. Próbuję sobie teraz wyobrazić swoje życie bez Ciebie. Nie potrafię. Gdyby w tym świecie zabrakło Ciebie, Twojej miłości, stałoby się tak pusto, tak smutno. Choć wokoło mnie krzyczą, że bez Ciebie jest łatwiej, że Ty zabierasz nam wolność, powtarzam za prorokiem: "Ja sama i mój dom służyć chcemy Panu".

"Świat bez Ciebie smutny byłby, Panie,

Jak drzewo, które nie ma liści,

Moje serce byłoby tak puste

Jak dom, w którym nikt nie mieszka.

Dusza moja pragnie Ciebie, Panie,

Jak wody chce spękana, zeschła ziemia.

Dobrze, że jesteś!"

(niestety nie znam autora)

KLIK