na świat

Proszę wyobrazić sobie nastepującą scenę:

Późne popołudnie, wzgórze górujące nad jednym ze śląskich miasteczek. Widok na pięknie uprawione pole z przebijającymi się kiełkami zboża. W oddali równina zakończona koronką przymglonych sylwetek Beskidu Śląskiego. Na polu, z gracją przechadza się miedzianozłoty bażant. Ludzie siedząc na trawie kontemplują budzącą się do życia przyrodę. Ścieżką, brzegiem lasu idzie ojciec z sześcioletnim, szczerbatym synkiem i przerośniętym owczarkiem. W pewnym momencie tata podnosi rękę i pokazuje synowi:

"Popatrz, tam daleko jest bażncik!"

Synek szybko potwierdza :"Tak, tak, widzę go!"

Sielski obraz przełamuje następne pytanie chłpoczyka:

"Tato!? A ty jadłeś kiedyś pasztet z bażanta?"

Ojciec oblizując się dyskretnie: "Tak, jadłem!"

...

Kurtyna, oklaski.

P.S. Wilkor też postawił uszy...