Idąc pod prąd czy dryfując z wiatru pędem.

Mam ją przy sobie. Sercem blisko jestem.

Ona mi dała to, czego potrzebowałam.

Mimo wszystko kocha i zawsze kochała.

Gdy serce wciąż było w podróży,

sen mi przynosił rodzinny kwiat róży.

I choć kolców ma on wiele,

Pachnie miłością i zrozumieniem.

Dzękuję dziś za te ogrody serdeczności.

Które na fundamencie zaufania wyrosły.

By dziś cieszyć się swoją obecnością.

Obdarzać szacunkiem, zaufaniem, wsparciem i miłością. . .

 

(WIERSZ  NAPISANY NA PROŚBĘ 5PAKO5)