Z chodzeniem po górach jest jak z odmawianiem Jutrzni.

Aby nie stracić czasu gdy się chodzi po górach trzeba dać sobie czas, zatrzymać się. Nie zważać do pewnego stopnia na cel, nie martwić się ile czasu  na przejście danego odcinka mi pozostało, tylko radować się chwilą być w tym co tu i teraz. Wtedy odkrywamy piękno gór i możemy się nimi cieszyć, radować się chodzeniem po nich, zachwycić się nimi. Podobnie jest z modlitwą i każdą inną czynnością.

Każdy człowiek jest do tego powołany by pracować i żyć w taki właśnie sposób aby robić rzeczy bez pośpiechu - co wcale nie znaczy robienie ich wolno - cieszyć się chwilą, być zatopionym w tym co jest tu i teraz.