Gdzieś usłyszałam, że sensem życia chrześcijanina jest dążyć do nieba i sprawiać, by innym było tam łatwiej się dostać.

Raj - miejsce wiecznej szczęśliwości. Niebo - nasz wspaniały dom, można by powiedzieć rezydencja, który na nas czeka..

W Starym Testamencie wyczytałam (zrozumiałam z czytanego słowa), że Bóg pragnie tylko trzech rzeczy od człowieka:

- by troszczył się człowiek o powierzony mu kawałek świata,

- był dobry dla innych taki, jak chciałby by inni byli w stosunku do niego,

- oddawał człowiek Bogu należny mu szacunek:

kochał Boga, za to, co Ten mu dał,

ofiarowywał człowiek część swoich dochodów Bogu i biedniejszym

sumiennie wykonywał swą pracę i dobrze spędzał czas wolny przestrzegając zasad Bożych.

 

Prawie zawsze, gdy coś mi nie wychodzi, gdy nie mam już siły walczyć o lepszą zmianę- przychodzi do mnie myśl o przeprowadzce. Dążąc do raju powinnam chyba włożyć więcej pracy w to, co mam. Z ludźmi powinnam może bardziej rozmawiać przez pryzmat Mądrej Księgi.

Szkoda, że tak mało miejsca poświęca się w kościele na Stary Testament. Tam często bohaterami są tacy sami ludzie jak my:mający trudności z pokorą i dostrzeżeniem swych wad i niedoskonałości duchowych.

 

P.s.

Strasznie chaotyczny ten wpis ale "w co dusza zagrała, to kartka podała :-) "