Już niedziela Zmartwychwstania, wesołego Alleluja!!!! Niech ten wiersz będzie zwiastowaniem radosnej nowiny o Zmartwychwstałym Panu.

 

Historia Magdaleny

A któż mi kamień odsunie,

Któż przeszkodę pokona

Kto da radę pokonać ten opór

By do Niego wejść.

 

Lecz idę bez wytchnienia

Tęsknota mnie pociąga

Nie mogę żyć bez Pana mego

Chcę Go zobaczyć, chociaż zmarłego.

Chcę Jego ciało przytulić, być blisko Niego.

 

A cóż to za dziwy?

Co się dzieje?

Gdzież jest ciało Pana mego

Gdzie Go schowano

Nie ma Go niema, zabrali ciało Jego.

 

Proszę oddajcie mi Go

Ja do siebie zabiorę

Pustkę czuję w sobie

Bez Jezusa mego.

Pusty grób- coś takiego!

 

Ależ co się dzieje?

Anieli w bieli siedzą na miejscu Pana mego,

Nic nie pojmuję!

Nie  rozumiem tego.

 

A jeszcze jakiś ogrodnik

Pyta czemu płaczę

Czy bólu mego nie widzi

Zabrano mego umiłowanego .

 

Wtem słowo do mnie rzecze,

Które mnie ogarnia.

Jakieś światło przeszywa me serce.

Widzę ukochanego,

nie zmarłego, lecz zmartwychwstałego!

 

Radość we mnie się budzi!

Nowe życie we mnie powstaje,

ciemność wielką jasnością się staje.

Światło do mnie przyszło,

Słowo mnie urzekło!

 

Pozostań ze mną Panie,

chcę cieszyć się obecnością Twoją!

Pozostań ze mną Jezu,

chcę dzielić się miłością moją!

 

Lecz słyszę słowa zaskoczenia,

Nie zatrzymuj Mnie ,w drodze do Ojca mego,

Jam jest z tobą, w tobie mieszkam

Zapamiętaj Mnie takiego!  

 

Radość tę ogłoś braciom,

By wiedzieli, żem jest żywy,

Że to Ja prawdziwy.

Nie zjawa , nie przewidzenie,

Lecz to prawdziwe zdarzenie

 

Idź, bądź zwiastunką

Tej wielkiej radości!

 

W mym sercu radość się zrodziła

Biegłam ile tchu

Braciom moim tę wieść zaniosłam,

Że On żyje, Zmartwychpowstał.

 

Jam Go widziała

Ta jasność we mnie zamieszkała,

On żyje, Pokonał śmierć, jak to zapowiedział.

Zobaczyłam Go w jasności

Bym niosła innym radość Jego miłości.