U Elżbiety

Trudna droga

Góry wysokie

I szlaki niebezpieczne

Lecz idzie Maryja z posługą

Jej serce miłością wypełnione

A pod nim Jezus w łonie ukryty

Idzie Matka Boga

Do człowieka z zwyczajną posługą

I pomocną dłoń podaje

A w Jej gestach tyle piękna

Matka z matką się spotyka

Matka matce miłość niesie 

Tak zwyczajną ludzką

Wypełnioną  życzliwością i dobrem

To zwyczajne spotkanie

Wielkim zdarzeniem  się staje

Wyznanie Elżbiety

Zmienia zwyczajność

W  niezwyczajność

Słowo za słowem

I  Boska tajemnica

Otwierają się jej drzwi

Przed człowiekiem

I daje się poznać:

Pan jest wśród nas

Przyszedł i ukrył się w człowieku

Jest mały, bezbronny

W łonie Matki spowity

Maryja Bogu cześć oddaje

Nic nie bierze dla siebie

Do Niego wszystko należy

I hymn Mu swym życiem

Radosne Magnificat śpiewa

Chwała Boża zstąpiła na świat

I w łonie matki się rozwija

Życie nad życie

Dawca i dar

Jest wśród nas

Maryja serce oddaje

I miłość jak cudowny dar

Przynosi  nam

jak do Elżbiety .