Nie może być wizji przyszłości, jeżeli sens historii został odwrócony, mianowicie gdy powołujemy się na Tradycję po to, by powtarzać przeszłość.

 Nie może być wizji, gdy obawa przed zdezorientowaniem większości – a taką obawę często nazywa się ostrożnością – góruje nad koniecznością dokonywania wyborów i podejmowania ryzyka.

Nie może być wizji, jeżeli panuje starczy duch, małoduszność i miernota.

Nie może być wizji, gdy dominuje jakaś przestarzała forma kultury, narzucająca filozofię już nieaktualną, i formalizm etyczny zamiast etyki.

Nie może być wizji, kiedy dogmatyzmy wszelkiego rodzaju sprawiają, że umysły zadawalają się konformizmem.

Nie może być wizji, kiedy brak zdolności twórczej nie pozwala wypracować odpowiednich narzędzi myślenia i środków działania.

Nie może być wizji, tam, gdzie ustalony porządek paraliżuje swobodę poszukiwań, wypowiadania się i działania.

Nie może być wizji bez nawrócenia, które zakłada zbiorową śmierć dla odrodzenia się do zbiorowego życia.

Nie może być wizji przyszłości bez przekonania, że Bóg Zmartwychwstania przychodzi z przyszłości.