Nie wszystko to, co było kiedyś, powinno być teraz... Nie każda tradycja jest dobra dla człowieka, dla jego relacji z innymi, rozwoju duchowego i uczuciowego. Dobre jest to, co prowadzi człowieka do wielbienia Boga, nie zaś Jego przeklinania. Szlachetne i piękne jest rozmawianie, przedstawianie racji, szacunek dla inaczej myślących a nie manipulacja...

Są ludzie, którzy noszą w sobie pragnienie bycia wielkimi, nauczycielami, mistrzami, przełożonymi, ojcami. Chcą być pierwszymi. To dobre pragnienie, lecz winno być łączone z troską o postawę sługi, zależności od innych ("niech będzie niewolnikiem waszym") przez słuchanie ich i pełne troski rozpatrywanie potrzeb i pragnień. Chodzi o to, aby traktować z szacunkiem potrzeby innych i gorliwie dążyć do ich zaspokojenia.

Największą ceną, jaką należy dać za bycie sługą jest własne życie. Konieczne staje się poświęcenie i oddanie, często heroiczne. Kiedy kochamy, oddajemy własne życie.

Lęk każe drugiemu zamknąć usta, aby nie mówił tego, co jest moją winą. Głęboka niewrażliwość na zadawanie innym bólu rodzi się ze źle przeżytych upokorzeń, lęku i potrzeby okazania swojej dominacji...