Niezwykłe jest to, że Jezus idzie tam, dokąd żaden Żyd by nie poszedł. Idzie w miejsca pogardzane, idzie do tych, którzy przez "pobożnych" i "sprawiedliwych" są lekceważeni, oceniani, uważani za niegodnych. A Jezus właśnie tam, w ziemi pogan, szuka odpoczynku, wytchnienia…

Miłosierdzie Nauczyciela z Nazaretu nie jest uzależnione od zasług człowieka, od godności. Ten, który przyszedł do kraju pogan, nie ma względu na osoby, że Jego łaska nie jest zarezerwowana tylko dla "wybranych", "pobożnych", "sprawiedliwych", "godnych".
 

Marek 7,24-30
 Jezus urzeczony był sercem tej kobiety. Nie miała żadnych zasług, nie miała nic, co w oczach "pobożnych" podniosłoby jej status. Miała jedynie silne pragnienie, głęboką miłość, która kazała jej szukać ratunku dla chorego dziecka, szczere serce, które w prostocie przynaglało ją, by poszła do Mistrza z Nazaretu. Prostota wiary, nieustępliwość, świadomość własnych pragnień, prostolinijność – wprowadziły ją w doświadczenie spotkania z Jezusem. Niezwykłe jest to, że czasem najbliżej Królestwa są ci, którzy w mniemaniu innych są od Jezusa najdalej…