Ostatnio zaniedbuję swój blog, ale to dobry znak. Emocje, które w ostatnich czasach targały mną, opadły, jestem inna, spokojniejsza, przestałam roztrząsać byle problem. Chciałabym, żeby zostało mi to na dłużej, może do świąt się uda? Zastanawiam się, dlaczego wszystko przyjęło korzystny dla mnie obrót. W grę wchodzi kilka wersji. Jedna z nich jest bardzo przyziemna, bardzo słabo-ludzka. Przestałam się obawiać, że w pracy "wezmą mnie na języki", że będą mówić, że już nie daję rady, że zapominam, że dobrze byłoby mnie wymienić na "nowszy model". Po prostu ktoś inny jest "na topie", więc na razie mam spokój.

Ale ja liczę, że bardziej prawdopodobna jest inna wersja, szlachetniejsza i pewniejsza. [...]

I jeszcze moja ostatnia spowiedź, może ona to sprawiła? Poszłam do księdza, który zazwyczaj "odpukuje" spowiedź bez komentarza (o spojrzeniu w oczy nawet nie ma co marzyć :)   )  A tu nagle ksiądz zaczyna mówić o rozpaczy, o zwątpieniu, o braku zaufania. Że one na pewno nie pochodzą od Boga. Niby proste, oczywiste słowa, a wypowiedziane w konfesjonale nabierają szczególnej mocy. Mocy Ducha Świętego?