Starsze osoby, których nie ma już wśród nas. Lubiły one spacerować naszą uliczką, zaglądać do ogrodów, zatrzymywać się na pogawędkę i przy okazji udzielać rad dotyczących np. pielęgnacji ogródka, czy w ogóle życia. Nie lubiłam tego, uważałam je za uciążliwe, unikałam tych spotkań jak mogłam, uważałam, że są wścibskie. Zresztą, ja się zawsze śpieszyłam, a one miały dużo czasu.

Dzisiaj zrozumiałam. To nie było wścibstwo, chciały podzielić się swoim życiowym doświadczeniem, chciały się komuś na coś przydać, chciały, by ktoś je docenił. Dopiero teraz to wiem.