Jestem na jednym ze spotkań. Lubię te spotkania, przychodzę tu często. Nie znam za bardzo ludzi, ale chcę ich poznać, dlatego uważnie przysłuchuję się temu, co mówią. Wiele mogę się od nich nauczyć.  Przysłuchuję się ich dyskusjom, mam ochotę zabrać głos. Wydaje mi się, że też mam im coś do powiedzenia. Ośmielam się więc  i mówię. Wszyscy uważnie mi się przyglądają, słuchają mnie. Skończyłam. Czekam, co powiedzą? Patrzą na mnie w milczeniu przez chwilę, później patrzą na siebie, wzruszają lekko ramionami. Ktoś zmienia temat. Wszyscy chętnie podejmują nową dyskusję. Chyba powiedziałam coś głupiego?  Spróbuję jeszcze raz. Przecież nie jestem kosmitą?

Tak czuję się czasem tu, na blogu...