Nanotechnologia i ryzyko penetracji bariery krew-mózg

Innym zagrożeniem związanym ze szczepionkami białkowymi jest to, że wykorzystują one stosunkowo nowatorską nanotechnologię. Małe nanocząsteczki, które zawierają niektóre z nowych szczepionek z oczyszczonym białkiem kolczastym COVID-19, mają zwiększony potencjał do przekraczania bariery krew-mózg. Bariera krew-mózg wyklucza zbyt duże cząstki. W przeszłości nanotechnologia była wykorzystywana do skutecznego przenoszenia leków przez barierę krew-mózg, o czym mowa poniżej.

Obawiam się, że nanotechnologia zastosowana w szczepionkach może zwiększyć penetrację białka kolczastego do mózgu, co z kolei może prowadzić do przewlekłego uszkodzenia neurologicznego. W komórkach śródbłonka mózgu dochodzi do ekspresji ACE-2 (enzym konwertujący angiotensynę-2), receptora białka wypustek, co prowadzi niektórych do przekonania, że ​​może to pozwolić wirusowi lub samemu białku wypustek przejść przez barierę krew-mózg [9]. ACE-2 nie jest jednak jedynym receptorem, który może potencjalnie transportować białko kolczaste przez barierę krew-mózg.

Omówiono również cząsteczki apolipoproteiny E (APOE) jako możliwe białka transportowe. W dużym brytyjskim badaniu stwierdzono, że największym czynnikiem ryzyka śmiertelnych infekcji COVID-19 jest istniejąca wcześniej demencja [10]. Ta sama grupa zidentyfikowała następnie gen dla APOE4, przy braku demencji, jako wiodący czynnik ryzyka śmiertelnych infekcji COVID-19 [11]. Gen APOE4 jest genem związanym z największym ryzykiem rozwoju choroby Alzheimera.

Oddzielna grupa [12] wykorzystująca hodowle komórkowe stwierdziła, że ​​komórki neuronalne zawierające na swojej powierzchni APOE4 w porównaniu z innymi wariantami, takimi jak APOE3, były bardziej narażone na zakażenie wirusem wywołującym COVID-19. Obserwacje te są dodatkowo poparte wcześniejszymi eksperymentami z wykorzystaniem cząsteczek APOE do transportu nanocząstek zawierających leki przez barierę krew-mózg [13].

Ryzyko nowych adiuwantów

Nowe adiuwanty znajdujące się w szczepionkach przeciw COVID-19 na bazie białka, takie jak szczepionka Novavax, stanowią kolejne źródło ryzyka. Wiadomo, że adiuwanty powodują mnóstwo różnych działań niepożądanych. Na przykład aluminium może powodować przewlekłe stany zapalne [14]. Adiuwant stosowany w szczepionce Novavax przeciwko COVID-19, Matrix-M, ma ograniczone zastosowanie u ludzi, a zatem niewiele wiadomo na temat jego zdolności do wywoływania przewlekłych zdarzeń niepożądanych.

Możliwe, że ten adiuwant na bazie oleju może zwiększyć przepuszczalność przez barierę krew-mózg, prowadząc do powolnego postępu neurologicznych zaburzeń zwyrodnieniowych. Tradycyjne adiuwanty na bazie glinu inaktywują priony, czyniąc je nierozpuszczalnymi, dopóki nie zostaną fagocytowane, rozłożone w fagosomach i zaprezentowane na cząsteczkach MHC.

W przeciwieństwie do tego wydaje się, że Matrix-M pomaga cząstkom szczepionki, takim jak białko kolczaste, wnikać do komórek, w których niektóre cząsteczki mogą przejść i wywołać komórkową odpowiedź immunologiczną (15). Adiuwant Matrix-M, pomagając białku kolce wnikać do komórek, może zwiększać ryzyko wywołania choroby prionowej.

Szczepionki na bazie RNA

Wcześniejszy recenzowany artykuł [16] szczegółowo opisywał ryzyko szczepionek opartych na mRNA COVID-19. Artykuł szczegółowo ocenił sekwencję mRNA szczepionki Pfizera, ale wyraził zaniepokojenie szczepionką mRNA Moderna, częściowo z powodu homologii sekwencji między szczepionkami. Sekwencja mRNA szczepionki Pfizer została przeanalizowana pod kątem jej potencjału do przekształcania wewnątrzkomórkowych białek wiążących RNA, białka wiążącego DNA TAR (TDP-43) i Fused in Sarcoma (FUS) w ich patologiczne konformacje prionów.

Wyniki wskazują, że mRNA szczepionki ma specyficzne sekwencje, które mogą indukować fałdowanie TDP-43 i FUS w ich patologiczne potwierdzenia prionowe. Prosty ręczny odczyt sekwencji mRNA szczepionki wykazał w sumie szesnaście powtórzeń tandemowych UG (ΨGΨG) oprócz sekwencji bogatych w UG (ΨG) w sekwencji kwasu nukleinowego szczepionki. Znaleziono również dwie sekwencje GGΨA. Po translacji mRNA szczepionki na białko kolczaste, stwierdzono, że wiąże się ono z wieloma zagrożeniami opisanymi powyżej.

Szczepionki Pfizer i Moderna zawierają mRNA o różnych sekwencjach od siebie iz sekwencji mRNA natywnego białka kolczaste. Nie jest jasne, czy te różnice w sekwencji mRNA lub wynikające z nich różnice w sekwencji aminokwasów powodują różne poziomy ryzyka rozwoju choroby prionowej.

https://principia-scientific.com/review-of-covid-19-vaccines-the-risk-of-chronic-adverse-events/