Głęboka miłość świętej Alacoque do Jezusa oraz gorliwość, z jaką podjęła się ona starań o wypełnienie prośby Mistrza, zostały poddane próbie czasu, który musiał upłynąć do oficjalnego zatwierdzenia święta przez Kościół. Nie był to jednak czas zmarnowany. W okresie tym nastąpił znaczny rozwój kultu, który już wcześniej rozszerzał się w Kościele. Powstały nowe teksty liturgiczne, litania, rozwinęły się liczne bractwa Najświętszego Serca Jezusowego. Także w wielu diecezjach biskupi wprowadzali tę formę pobożności, upatrując w niej ochronę przed szerzącym się wówczas jansenizmem oraz pomoc w rozwoju zdrowej pobożności swoich wiernych. Sytuację tę oddają w jakiś sposób słowa zaczerpnięte z encykliki Haurietis aquas papieża Piusa XII, który zauważa, że kult Najświętszego Serca Jezusowego „nie zjawił się w Kościele nagle, ani też nie zrodził się na skutek prywatnych objawień, lecz stanowi spontaniczny wykwit żywej wiary i gorącej pobożności, którą ludzie obdarzeni nadprzyrodzonymi darami żywili względem Zbawiciela i Jego chwalebnych ran. (…) Z tego wynika, że objawienia św. Małgorzaty Marii nie wniosły nic nowego do katolickiej nauki w tej materii. Mają one jednak swoje znaczenie polegające na tym, że Chrystus Pan, ukazując w nich swoje Serce Najświętsze, chciał w niezwykły i wyjątkowy sposób zwrócić umysły ludzkie ku kontemplacji i czci tajemnicy miłości, którą miłosierny Bóg okazał względem rodzaju ludzkiego”. http://www.duchprawdy.com/250_rocznica_ustanowienia_swieta_serca_jezusowego.htm

1

Koreańska malarka, której dane było zobaczyć piekło, stworzyła ciekawy malunek pewnej grupy ezoterycznych ofiar szatana (nawet, jeżeli utrata zbawienia jest wynikiem aktem wolnej woli).

Jest miejsce w piekle, które jest przeznaczone dla ludzi czczących bożki; trzymających się uparcie zwodniczych filozofii i proroków oraz własnych teorii; które nie były oparte na Chrystusie.

Przypominają medytujących jogę (buddyzm, hinduizm) - i widać tutaj, że wąż (szatan) ich zaślepił, wbijając kły w oczy lub głowę, połykając ją częściowo lub w całości - miejsce zasiewu zwodniczej filozofi - na wieczność tak medytują.

http://piekloistnieje.zohosites.com/

2

Wczorajsza dyskusja z rodziną ponownie wykazała, że ofiary ezoterycznych sekt w swoich własnych oczach nigdy nimi nie są. Trzeba naprawdę interwencji Pana, aby ofiara wiary w bożka (żyjącego!) mogła zauważyć w jakiej jest naprawdę sytuacji.

Zaczęło się o tego, że po powtórzeniu przez rodzinę paru typowych ataków na katolicyzm usłyszanych w mediach głównego, obrzydliwego ścieku, ta sama rodzina przyznała jednocześnie, że co jakiś czas daje na klęczkach w kopercie pieniądze pewnemu sprytnemu guru, który się usadowił w pobliskich Niemczech.

Żona zauważyła, że nikt nie daje w Kościele duchownemu na prywatne cele, ale argument ten przeszedł bez echa, bo brata „nie interesuje co guru zrobi z tymi pieniędzmi”. Wyraźnie bardziej go interesuje, co robią w Watykanie kardynałowie z pieniędzmi danymi na Kościół.

Logika nie jest instrumentem, którym ezoterycy chcieliby się posługiwać. Trudno się zresztą dziwić. Jeżeli bowiem decyduję się na to, że jakieś androny są dla mnie ważne, to nawet gdyby wszyscy zauważyli głupotę tych andronów, ja jako ezoteryk raczej uważam, że „oni tego nie rozumieją”.

Androny i pierdoły zawierają z całą pewością też jakąś uniwersalną prawdę o andronach i pierdołach, która dla ezoteryków jest ważniesza niż Prawda z dużej litery (o Bogu nie wspominam, bo ezoterycy robia z pojęcia Boga straszne rzeczy i tutaj nawet guma do żucia jest nobilitowana do pojęcia godnej szacunku i czołobicia energii kosmicznej).

Jedynie modlitwa mi zostaje i mamie zresztą też...

3

Kto wie, że do dzisiaj w Indiach składane są bogini Kali ofiary w ludziach?

Wiadomo, że chodzi o zbrodnię. Niestety, i co z tego?

Nic z tego, straszny proceder zabroniony przez Anglików podczas okupacji Indii i także później przez niezależne rządy indyjskie dzieje się do dzisiajszego dnia.