"(...) ukaż nam dziwy" - taki zwrot znajdujemy dziś w pierwszym czytaniu. Stale chcemy, by nas coś zadziwiało, ale jakimś dziwnym trafem nie zauważamy w swoim życiu niczego nadzwyczajnego. Osobiście daję się porwać rutynie "dnia codziennego", która najczęściej jawi się jako szara. Wtedy czytam w Piśmie Świętym zdanie o miłosierdziu Boga. Nie żywi On gniewu, bo upodobał sobie miłosierdzie. To powinno zadziwić. Ale trzeba przysiąść, pomyśleć. A na to często nie mamy albo czasu, albo ochoty (a może oba czynniki na raz?).

Ale MIŁOSIERDZIE niech nas zachwyci.

Niech nas zachwyci MIŁOSIERDZIE w postawie Ojca, który przyjmuje z powrotem pod swój dach syna hultaja, który wraca do domu z pustymi kieszeniami. I niech nas zachwyci jego mądrość i cierpliwość wobec drugiego syna, który czuł się poszkodowany. I wreszcie niech nas zachwyci to, że Ojciec ma również tę cierpliwość wobec każdego z nas. Bo ja i ty (my, wy, oni ) również jesteśmy Jego dziećmi.