Cierpienie jest drabiną...która wiedzie nad do Boga... i do ludzi. - św. Elżbieta

Przeżywamy aktualnie czas który przypomina nam o naszym grzechu, nędzy ,lecz także o wielkiej łasce jakim było poświęcenie Jezusa Chrystusa Syna Boga Żywego.

Ból ,cierpienie, krzyż, upadek to wszystko Nam codziennie towarzyszy. Wiadomo że najchętniej byśmy pragnęli żeby to wszystko było nam oszczędzone. W sumie to nic przyjemnego.

Każdy dzień, każda chwila uświadamia nam mniej lub bardziej  u naszej grzeszności. Tylko od nas zależy czy świadomość swojej grzeszności zaakceptujemy czy będziemy od niej uciekać czy z nią walczyć.

Oczywiście akceptacja nie oznacza zgody na zło w naszym życiu. Akceptacja oznacza że przyjmuję do siebie że jestem słaby, ułomny, lecz z pomocą łaski Bożej pragnę z nią walczyć, pracować nad nią.

Wielki Post wymaga także od nas pogodzenia się z cierpieniem, z osobistym krzyżem który u każdego przejawia się inaczej. Ból fizyczny, ból psychiczny, uzależnienia, trudności w relacjach z innymi i jeszcze w wielu innych sferach może się przejawiać nasz krzyż. Często bywa tak że Go odrzucamy, walczymy z Nim, buntujemy się, nie odnajdujemy sensu w tym co Nas dotyka.

Bo indywidualnie nie da się w tym znaleźć sensu, po prostu nas to przerasta.

Jedynie wpatrując się w Krzyż Chrystusowy możemy odnaleźć sens w naszej drodze.

Każdy ból, cierpienie, upadek oddany i przeżywany w Bogu Miłosiernym jest możliwy do przejścia, do przeżycia.

Ja osobiście też przeżywam swoje trudności, brak wierności Bogu przez swoją grzeszność - jak każdy przeżywam swój codzienny krzyż. Wiem doskonale że gdybym codziennie się nie wpatrywał w Miłość Ukrzyżowaną, która Zmartwychwstała każdy mój grzech, powodowałby moją śmierć, a każdy ból i cierpienie brak sensu.

Jezus Chrystus nie przyniósł tylko życia i przebaczenia w swojej niezgłębionej miłości, ale nadał wszystkiemu co nas codziennie  spotyka sens, który daję radość, siłę i pragnienie do przeżywania życia w pełni z każdym człowiekiem i dla człowieka.