"Studnia bez dna" takie stwierdzenie towarzyszy nam w naszej mowie. Przypomniało mi się, gdy myślałem nad dzisiejszą Ewangelią.

Bóg jest taką "studnią bez dna" gdzie jest więcej niż dużo wody żywej, gdzie nie ma jej końca, gdzie się nie wyczerpie. 

Człowiek też jest taką "studnią bez dna", któremu Bóg daję swoje błogosławieństwo i łaski. Człowiek może je przyjmować nieustannie, bez końca, ale co robi z tym co mu daje Bóg?

Może warto byłoby sięgnąć do tej studni, żeby poczuć smak, zaspokoić pragnienie, żeby się obmyć, żeby żyć...

J 4