Mk 10, 28-31

Opuścić wszystko. Zmartwienia, kłopoty, troski, lęki, gromadzenie, krzątanie, presję społeczną, porównywanie się, kontrolowanie , planowanie , oczekiwania i zawody. Tyle, tyle codziennej aktywności do której jesteśmy przyzwyczajeni, wdrożeni. Nauczeni jesteśmy własnej aktywnej działalności w życiu. Zobowiązani do niej. Do odpowiedzialnosci, obowiązkowości, porównywania się z innymi, walki o swoje, pięcie się do góry, zdobywanie, awansowanie. To nasze zadanie i odpowiedzialność. Acha, a tak w ogóle to Bóg cię kocha, troszczy się o ciebie i opiekuje się tobą. Tylko nie zamierzaj wypróbować tego w swoim życiu! Żaden tam rok przerwy w nauce na jakiś wolontariat! Żadna praca tam gdzie cię potrzebuję ale mniej płacą! Żadne zaangażowanie społeczne! Działalność artystyczna zgodne z twoim talentem? No co ty będziesz z tego miał? Żadne wykręcanie się chorobą! Wylecz się i wracaj do sensownej roboty bo twoja terapia dość już kosztowała! Antal w ogóle to Bóg cię kocha, troszczy się o ciebie i opiekuje się Tobą. O ile się Mu na to pozwoli.