J 2,13-22

Nie mury stanowią istotę liturgii. Choćby najpiękniejsze świątynie. Przez ich piękno okazywano część Bogu i próbowano oderwać nasze myśli od codziennych spraw. Podobnie zresztą miały oddziaływać świątynie minimalistyczne, dużo białej pustej przestrzeni i nieliczne symbole. 

A my nadal przynosimy do świątyni głowę pełną naszego życiowego targowiska. Kiedyś idąc na wsi na mszę nie mogłam się wyciszyć, bo idące za mną osoby głośno obgadywaly jakichś znajomych. Po wyjściu z mszy podjęli w pół słowa przerwaną rozmowę....

Niestety, nie świątynie lecz miłość stanowią liturgię. Byłam na mszy w ośrodku dla niepełnosprawnych. Msza w tym samym pokoju w którym spotykamy się na codzien. Na stole przy który jadamy posiłki. Przybranym białym obrusem i wiechciem roślin zebranych w ogrodzie dla Pana Jezusa. Z pomocą mniej lub bardziej poprawną większości zaangażowanych. Msza tak wspólnotowa. Msza tak pełna Boga i miłości, że nigdzie indziej takiej nie przeżywałam. Świątynia Jego Ciała zbudowana na naszej wspólnocie.