Łk 4,16-30

Po co jestem posłany? Do miejsca w którym żyję? W którym nic się nie dzieje, albo nie ma miejsca dla Boga, albo zupełnie nie wykorzystuje swoich zdolności, nie rozwijam się, nie mam szans by zrobić cokolwiek dobrego? Dlaczego właśnie tu? Co mam robić? Czy jestem posłany aby czynić dobro? Zaprowadzać porządku? Walczyć o sprawiedliwość? Bronić wartości? Czy też aby koić rany, ocierać łzy, nieść ludziom pociechę? Pociechę czy pomoc? Bo chyba nie da się tego robić razem? Po co pocieszac kogoś bez możliwości zmiany jego sytuacji? Ale też - po co walczyć z wiatrakami? I jak rozeznać obie te sytuacje? Trudno, bardzo trudno. Zaprowadzać ląd i porzadek, przywracać dobro tak aby nikogo nie skrzywdzić. Czasem trzeba przecież walczyc. Walczyć, ale nie krzywdzić. Nie tracić panowania nad nerwami. Skupić się na problemie, nie osobach go wywołujących. Trudno. Jezus miał wielką moc. Ale też gotów był oddać swe życie. Czasem można się oddalić tak jak On. Zostawić sytuację  której nie można na siłę naprawić. Ale też trzeba być gotowym by przyjąć na siebie cios który miał skrzywdzić kogoś innego.