Mk 3, 20-35

Przyszła rodzina aby Go powstrzymać. Czyż nie jest tak, że rodzina, zwłaszcza osób niepełnosprawnych, uważa że powinna wiedzieć lepiej co dzieci niepełnosprawne powinny robić, mówić, wiedzieć, czuć? Nawet, gdy są już dorosłe, bo przecież są niepełnosprawne. I zadaniem rodziców jest myśleć za nich? Tak jakby nie było oni dziećmi Boga. To On wyznaczył im miejsce i rolę w świecie. Specyficzną i trudną do odnalezienia, bo nie ma dwóch takich samych osób niepełnosprawnych. Ale czy rodzice pozwalają im jej szukać? Być sobą? Czy też przejmują od Boga całą odpowiedzialność za osoby niepełnosprawne? Co jednak nie jest ich zadaniem. 

Trudna to sprawa, podobnie jak trudne jest całe to czytanie. Na jego początkujących na końcu mamy odniesienie do rodziny. Rodziny pochodzenia i rodziny wybranej. Bo nie tylko męża czy żonę mamy prawo wybierać. Ale i braci, siostry, krewnych możemy wybierać spośród otaczających nas ludzi. Czy jednak obie nasze rodziny gotowe są pomóc nam odnaleźć i pełnić wolę Boga?