Z płaczem niewiasty załamują ręce, Tkliwie współczują Jezusowej męce. On je pociesza, iże to cierpienie Da im zbawienie.

Kilka kobiet płacze przy drodze... 

Chyba nie znam ich, one raczej też nie znają Jezusa. Płaczą niezbyt głośno, bo tak przystoi wobec skazańców.

Dopiero teraz Jezus odzywa się słowami: "Nie płaczcie nade Mną, ale nad sobą i nad waszymi dziećmi". Dalej smutna zapowiedź nieszczęść.

Jak to możliwe, że tak cierpiąc i mając przed sobą tylko ból i śmierć, wyraża troskę o lud Jerozolimy? Nawet teraz naucza, i pozostaje tak bardzo dobry dla smutnych i zagubionych...

Oby i mnie własne cierpienie nie zaślepiało na innych...