Nie uciekać. Nie ukrywać się. Nie chować. Słuchać Głosu. Przytulić się słowami. Przytulić się swoimi słowami do tego Głosu, który pragnę usłyszeć i za którym pragnę iść. Rozpoznać ten Głos spośród tylu innych. Jak rozpoznać ten Głos spośród tylu innych. Puść mnie. Puść! To boli. Dlaczego chcesz mnie utopić? Dlaczego ściskasz mnie za gardło i nie pozwalasz oddychać swobodnie? Dlaczego skoro tylko udaje mi się na chwilę wyjść na powierzchnie i złapać oddech - to znów chcesz wepchnąć mnie do środka, w otchłań tam gdzie dusi. 

Dlaczego nie pozwalasz mi tego powiedzieć? Dlaczego nie pozwalasz mi wykrzyczeć tego bólu wykrzyczeć tego bólu to nie mój ból. Ty wiesz czyj to ból ja nie muszę wiedzieć. Zbyt wielki dla mnie jest ten ból. Lepiej jest go nie rozumieć, trudno jest go wykrzyczeć.
Puść mnie. Puść! To boli. Dlaczego chcesz mnie utopić? Dlaczego ściskasz mnie za gardło i nie pozwalasz oddychać swobodnie? Dlaczego skoro tylko udaje mi się na chwilę wyjść na powierzchnie i złapać oddech - to znów chcesz wepchnąć mnie do środka, w otchłań tam gdzie dusi. Wielki Post. Rozpoczyna się okres duszenia. Trzymania za gardło. Nie krzycz. Nie nakręcaj się.  Trwaj.