Przygnieciony

 

Wiem że nie wróci a tęskno

ran nie ma blizny wciąż bolą

stracone na zawsze piękno

historię co w oku solą

 

nostalgia uczuć ciężarem

wspomnienia tlenu brak płucom

dźwigam wraz z krzyżem na miarę

świat mój lub mnie dziś przewrócą

 

wstać często już nie mam siły

skąd motywacji by prosić

bo nawet chęci przegniły

po co się więcej podnosić

 

chcę światła wygram z ciemnością

stoję lecz świat mój się chwieje

zarażasz jednak radością

dajesz w rozpaczy nadzieję

 

Zbynio518