Nie Feniks

 

Poznałem luksus i biedę

w te same ślady nie wrócę

Feniksem dzisiaj nie będę

jutro sam w proch się obrócę

 

krople łez skały nie skruszą

ale nie będę w rozterce

nie ciałem żyję a duszą

cierpienie przyjmuję sercem

 

granicę światła i mroku

przekraczam co dnia sumieniem

uważam przy każdym kroku

by nie przeoczyć zbawienia

 

nie Feniksem  ale dzieckiem

nie ptakiem jestem lecz sobą

czy sam przed sobą ucieknę

by spotkać się razem z Tobą

 

Zbynio518