Bukowa Góra

Gdy leżę czasem wspominam
prastarą Bukową Górę
jak po jej progach się wspinam
po cmentarzysku z kosturem

poległy mchem porastają
buki co kiedyś tu stały
leżąc tak wciąż wspominają
potęgę swą lata chwały

skryją się wkrótce pod darnią
karmiąc sobą nowe buki
nocą tu chodzi z latarnią
Bóg Pan tego dzieła sztuki

a kiedy dotrę do szczytu
przede mną uprawne pola
myśl pierś rozpiera z zachwytu
buki wespół z ludzką dolą

Zbynio518