MODLITWA MATKI 

W wieczornej ciszy, kiedy lśniły zorze, 
Modliła się matka do Boga w pokorze. 
Jej syn w oddali, w duszy wielka trwoga: 
On nie zna Boga! 

Klęczy przed Bogiem opuszczona wdowa, 
Ciężki krzyż cierpień nieść zawsze gotowa. 
Płacze, że syn jej marnotrawny w świecie: 
"Zbaw moje dziecię! 

Żniwa dojrzały, snopy już zwiezione, 
A moje dziecię jeszcze nie zbawione. 
Zbaw moje dziecię, które jest w oddali! 
Niech Ciebie chwali!" 

Mijały lata, miesiące, godziny, 
Wciąż błądziła po świecie matki syn jedyny. 
"Jeszcze chwil kilka żyć m na tym świecie... 
Zbaw moje dziecię!" 

Wtem niespodzianie syn jej drzwi otwiera, 
Modląca się matka w tej chwili umiera... 
"Matko! Dzięki twym modłom jestem teraz z Panem!" 
Szepnęła: Amen".