Prawie godzinna rozmowa z dawno nie słyszaną koleżanką. Nie zważała na długi czas rozmowy i ewentualne przyszłe koszty. Miłe w tych czasach. A ja pomyślałam o kosztach- niestety.

Przyszli tez goście z zaległymi życzeniami.

Nadal czuję wielka pustkę w sercu, której ludzie niestety nie zapełnią. Już to wiem. Mogę opowiadać o swoich planach, ale moje plany będą tylko mierną ucieczką od tego, co mogłam zrobić ze swoim życiem. Uciekam każdego dnia, chociaż wiem, że nie ucieknę.