Początek życia Ignasia kojarzył nam się będzie już zawsze między innymi z drogą, a konkretnie z autostradą. Serce Ignasia - którego wrodzoną wadę zdiagnozowano w ciąży dzięki wykonanym badaniom prenatalnym - wymagało, aby poród odbył się w specjalistycznym ośrodku, gdzie możliwe będzie udzielenie mu niezbędnej pomocy ratującej życie. Wybraliśmy Klinikę Położnictwa i Perinatologii w Krakowie. Tak więc serce Ignasia wymagało wyruszenia w drogę. Dla nas była to droga nie tylko “dla serca”, ale jak się później okazało była to też droga “przez serce”, bowiem przyszło nam wyruszyć w tą drogę o miesiąc wcześniej niż planowaliśmy, już z oznakami rozpoczęcia porodu. Nie mieliśmy pewności czy zdążymy dojechać do Krakowa, ale po rozeznaniu sytuacji i szybkiej telefonicznej konsultacji lekarskiej zapadła decyzja by wyruszyć do Krakowa. Dziś nie mam wątpliwości, że to pokój naszych serc pozwalał nam działać w opanowaniu i spokoju, a zarazem pewnie i szybko. W głębi serca czuliśmy, że należy wyruszyć w drogę do Krakowa, mimo że to właśnie w tym dniu, to jest 25 lipca 2016 roku rozpoczęły się również pielgrzymki do Krakowa młodzieży z całego świata na Światowe Dni Młodzieży. Uspokajała nas też perspektywa awaryjnego rozwiązania w postaci ewentualnego zjazdu  z autostrady w Katowicach w razie gdyby Ignaś nie chciał czekać aż do Krakowa. Moja żona, w celu odpowiedniego oznakowania samochodu na wypadek korków na autostradzie, szminką napisała na kartce informację “ PORÓD KRAKÓW” i umieściła ją za przednią szybą samochodu. Wyruszyliśmy więc z Ignasiem w drogę do porodu wraz z pielgrzymami na ŚDM. Zdążyliśmy. Wiemy, że wiele osób modliło się za nas. Dziękuję Wam z serca i przez serce. Owoce modlitwy były wspaniałe, o czym napiszę wkrótce