a jednak to jest laska..tak tak..jest w  tym i wspolpraca..mala niewielka,niemal niezauwazalna z ludzkiej strony..ale to glownie laska...nie wiem,moze w innych 'sercach" pojawia sie nagle?..jak pstrykniecie z palca?....bo "przygladam " sie temu..upewniam..i wyraznie ja "widze"..czy moze coraz wyrazniej?..z kazdym dniem wiecej?...On nie poprzestaje..On wciaz we mnie dziala...wciaz cos ze mnie "wylazi"..by zaniknac w Jego glebi...to ciagle uwalnianie sie...to prowadzi do radosci.

Naprawde mocno musze sie zastanowic...czy naprawde trzeba siebie pokochac i zaakceptowac?...pamietam ze to jeszcze na ten koniec tej mojej ostaniej niby rozmowy powiedzialam.."ja wiem ze On mnie kocha,i akceptuje...ale ja siebie samej nie potrafie"....

Czy kochasz siebie?..czy siebie akceptujesz?---w tej chwili takie pytania nie sa dla mnie juz wazne..dochodze do wniosku ze to nie jest wazne,nie musze ani siebie akceptowac ani siebie kochac..bo nie mysle juz o tym..nie czuje takiej potrzeby samoakceptacji  ///ON mnie Kocha,On mnie akceptuje..to Jego milosc do mnie sprawia...ze uwalniam sie od ludzi..ze nie robie i nie potrzebuje porownan z innymi..ze nie potrzebuje zabiegac o akceptacje...w NIm,ja przestaje byc wazna...choc doskonale zdaje sobei sprawe ze ON daje sie dla mnie,zeby mnie uradowac...zeby mnie uszczesliwic..ozywic..podniesc..uszlachetnic...

Wiem tylko ze bez swiadomosci jego Milosci do mnie..nie zadzialao by sie w moim zyciu nic...Jego milosc do mnie sprawia..ze ja o sobie "zapominam"...mi jest tylko smutno,ze Go smuce..i o tym mysle...ze nie chce Go zasmucac..ze chcialabym GO radowac;)..byc Jego klejnocikiem..Jego krolewna..nie zastanawiam sie czy akceptuje siebie..wiem ze nie akceptuje wlasnych wad...ale przyjmuje je ze sa,i wiem ze ON wie o nich..i tylko Jego milosc jestw  stanie to zmienic we mnie

mialam dzis kilka momentow malenkich dolkow..ale nie poszlam za tym...zaczelam spiewac...zaczelam Go uwielbiac..zaczelam GO prosic o obecnosc....maly tescik?..ktory mysle zdalam na plus;)...bo ta radosc ,ona naprawde sie "rozlewa"...ja to czuje.

ze mailam ostanio "wybuchy"?..tesknoty..poczucia niesprawiedliwosci?....On dotyka i ulecza,ale nie niezauwazalnie..nie bez naszej niewiedzy..owszem niektore fakty po prostu sie staja..ale i z nimi toczysz walke ..mniejszy czy wiekszy czas w zyciu....jak sie leczy zaropiala rane?..no wlasnie..trzeba oczyscic...wiec ON to robi...wywleka na zewnatrz na swiatlo dnia ;)..pokazuje ci,pozwala odczuc..przyznasz to w koncu--Tak Panie ja taka jestem...pozwala ci zobaczyc,jak niewele tak naprawde odczuwasz..choc i to boli....widzisz jak wiele On sam zatrzymuje i niepozwala zebys czula prawdziwosc zranienia non stop...bo to za trudne,za bolesne...On tak wiele naszych uczuc tlumi i odczuwa je razem z nami.....czy to nie jest Piekne?????????

JEST..to jest piekne,to jest wspaniale...on tak mocno nas kocha..tak mocno ochrania..tak mocno pragnie...to jest WSPANIALE...bo Bog jest piekny,jest dobry,czuly,troskliwy,bliski,....

---------

Powstrzymalam sie dzis przed szpila;)...ehhh...tak mialam ohote wytknac komus ta jego hipokryzje...ehhh...tak czulam w sobie ta zbierajaca zlosliwosc,i chec...dziabnieciaczleka ..w samo serducho..w same jego emocje...ehhhh///w ostaniej chwili to powstrzymalam...choc jeszcze przez chwile z tym walczylam..bo kurde nalezaloby mu sie////ale po co?...ale po co mam go denerwowac?..dobrze wiem ze nie bylby w stanie niezareagowac..po co mam go draznic?...da mi to radoche(hmm..tak szczerze?.:)))))))...nawet nie odpowiem)---kurde jak czasem jest trudno zamknac usta;)..jak czasem to powstrzymanie sie od zlosliwej uwagi,odpowiedzi itp...po prostu boli..i sie burzy,i niezgadza,i domaga sie spelnienia...a tu--Guzik....///trudno Go sluchac..trudno Go usluchac w rzeczach malych.niewaznych tak naprawde...a co dopiero w wielkiej?

ale jedno jest pewne ON JEST STALE

tylko uwielbic GO nie jestem w  stanie...zostajke zachwyt ,milczenie..i gorac serducha...a to tak wciaz malutko..niewiele..takie nic..na ludzka marna miare ;)