i wcale nie musi być wesoło..i wcale nie musi być z górki..i wcale nie musi być kolorowo..i wcale nie musi być "ciepło" i przyjemnie...może byc źle,może być nie tak..moze być przykro..może byc samotnie...może być ciężko...z NIM może być jakkolwiek;)..z NIM,nie potępisz siebie..choćby cie cały świat potępił i udowadniał jaka jesteś głupia..zepsuta..przegrana..itp...i przy NIM możesz być prawdziwa...nawet ta głupia,zepsuta..z nieprzebaczeniem..z niezgodą na siebie,na drugiego..tak bardzo inna od wizji dobrego chrześcijanina..bo ON sobie w tobie upodobał..i w NIM masz wszystko..i poza NIM..niczego nie pragniesz;)...i takie doświadczenie..bezcenne..i żadne inne nie warte zachodu ;)))....czy potrafimy sami z siebie stanąć w prawdzie o sobie?..ja chyba nie..choć się o nią ocieram,choć cos z niej próbuje Mu oddać,coś zobaczyć..ale to zawsze jest takie małe coś..do pierwszego bólu,takiego do przyjęcia(gdyby sie okazało że z takim bólem poznania siebie trzeba by było juz pozostać)..czy nie chcę?..czy naprawdę nie potrafię sięgnąć głębiej?...nie wiem..ale wiem..ze gdy ON odkrywa te prawdę..ból jest nie do zniesienia..nie do przyjęcia..trzeba trochę sie ze sobą po zmagać..zanim sie zobaczy,że już nie można uciec..juz nie można odrzucić..juz nie można ukryć..zaprzeczyć..usprawiedliwić.../można sie jedynie przyznać i zgodzić...choć nie koniecznie bez lęku;p..bo godne to potępienia;)...ale to ze ON nie potępia..nie odrzuca...a wręcz nasyca cie takim spokojem,ciszą , i nadzieją....daje ci taka w NIM siłę..ze tej pewności "Ja Jestem"..nikt już ci z ciebie nie wyrwie..