człowiek boi się "nie być"..bo nie potrafi być naprawdę ..dziś to odkryłam ;p..iluzja posiadania..iluzja bezpieczeństwa,z racji posiadania..popularności..znajomości..uszczęśliwiana tych których się lubi,kocha..a którym przeważnie niczego nie brakuje..uszczęśliwianie,bardzo płytkie i właściwe nakierowane na dawcę... wskazywanie na siebie.zabawianie siebie innymi..żeby ktoś mnie znał,słuchał,widział,pozdrowił na ulicy,by mnie ktoś rozerwał w weekendowe wieczory,by ktoś mi nadał sens ..nawet w wirze działalności (w grupach wzajemnej adoracji) ...choć rzadko kto widzi w tym wykorzystanie drugiego...ale tak jest..z czego to wynika?.. .z lęku przed niebyciem?..//tylko,ze to "nie bycie" tak naprawdę ma dopiero sens...i tylko w nim znika samotność,bezcelowość,depresja,porównywanie się z innymi,zachłanność,zazdrość,zawiść,lęk....a że natura nie lubi pustki..gdy zanika tamto..pojawia się inne;)...sens,cel,siła,odwaga,radość,nadzieja,ufność/////warto powalczyć o to niebycie aby "Ojciec który widzi w ukryciu..oddał tobie ;) "////wiem,sama wiem..bardzo trudno jest "nie być" gdy tylko pojawia się ta myśl,chęć,lub i działanie w tym kierunku ....natychmiast pojawia się tysiące powodów,problemów,przeciwności..aby ci to uniemożliwić ;)