Stacja VII: Pan Jezus upada pod krzyżem po raz drugi.

Jezus powiedział do s. Leonii:

"Padłem obliczem do ziemi, bo się w neij tarzały biedne dusze, a ja pragnąłem nieść im zbawienie. Padłem jak robak twarzą do ziemi. (...) ja chciałem podać rękę upadającej ludzkości, dlatego padłem na ziemię, by ją z niej podźwignąć. Zrównałem się niejako z nimi przez upadek, by ich zrównac z sobą przez podźwignięcie ich łaską. W pierwszym bolesnym upadku, jak ci już mówiłem, największy ból sprawiał Mi widok pierwszych grzechów ciężkich, popełnianych nieraz już przez nieletnie dzieci z rozwiniętą przedwcześnie świadomością. Tym razem przygniatał Mnie ciężar grzechów młodości, widok więdnących kwiatów cnót, które w wiośnie życia pragnęły rozwijać się najbujniej."