najłatwiej byłoby jak łokciem bajzel ze stołu, zrzucić wszytkie grzechy ze swojego życia

eh, jakże byłoby łatwiej wtedy żyć, spoglądać w święty obrazek na ścianie, unieść głowę do góry i kroczyć na przód dumnie, bo ze świadomością, że zaufało się właściwej Osobie

wiem to, już czuję tę radość

powiedz mi zatem, dlaczego boję się zrobić ten jeden łatwy ruch

dlaczego wolę chodzić z podkulonym ogonem, uciekając spojrzeniami jak tchórz

dlaczego dla chwilowych przyjemności, rezygnuję z radości prawdziwej

powiedz mi

powiedz mi teraz!

głupia jestem