"Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego" Łk. 1.38 "Wszakże nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie!"Łk. 22.42

Zawierzenie...

Cóż to jest właściwie?

Co jest jego istotą?

Nadzieja.

A jednak...

Nie zawsze jest łatwe.

Pierwsze słowa

wypowiedziała młoda Żydówka

niedawno poślubiona mężowi,

lecz nie mieszkali razem.

Wiedziała,

że niemało ryzykuje.

Bo przecież sąsiedzi

mogli Ją uznać

za cudzołożnicę.

A takie kamienowano...

A jednak przyjęła Słowo,

uwierzyła,

zaufała,

zawierzyla.

Cudownie stała się Matką...

przez zawierzenie.

Drugie zdanie

było jedną z ostatnich na tej ziemi

modlitw Syna,

ktory przez pierwsze słowa

narodził się

jako Człowiek.

Ostatniej nocy,

w krwawym pocie...

Musiał bać się bardzo.

Bo tak działa adrenalina.

I w śmiertelnym przerażeniu

dał nam wzór zawierzenia,

posłuszeństwa.

Każdy zna te słowa:

"bądź wola Twoja".

Lecz czy wypowiadam je świadomie,

całym sercem i duszą?

A to najpewniej usuwa strach,

dodaje sił,

rozjaśnia mrok zwątpienia.

Gdy z całą ufnością

kochanego dziecka

moją wolę

poddaję

Jego świętej woli,

składam moje plany,

myśli,

pragnienia

i obawy

u stóp Dobrego i Kochającego

Ojca i Pana.

Bądź wola Twoja!

Uczyń mi, Panie, jak Ty chcesz...