Po ostanim wyjeździe do Rumuni, cały czas w sercu mam myśl o górach. Krótki pobyt w pieknym wąwązie pomiedzu Transylwanią a Mołdawią Rumuńską, pozwolł mi zauwazyć, że często w czasie naszej podróży przez zycie, mimo braku słońca bo trudy nam je przesłoniły nie zauważamy posród trudów piekna które mimo wszystko nasz otacza i które potrafi w nasze serce serce wlać promyki radości. Tak jak otaczające nas skały w wąwozie, tak samo trudy dnia codziennego potrafią stworzyc wkół nas piekno. czasami jest ciasno ale myslę że to czyni nas mocniejszym i bardziej przemy do przodu. Dlatego warto rozglądnąć sie i pośrodku szczelin odnaleźć piekno, które jest w drugim człowieku, w przyrodzie, e tym co wykonujemy, w ludziach, których spotykamy każdego dnia. A więć do przodu dobrego dnia.