Trędowaty przyszedł do Jezusa i upadając na kolana, prosił Go: „Jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić”. Zdjęty litością, wyciągnął rękę, dotknął go i rzekł do niego: „Chcę, bądź oczyszczony”. Natychmiast trąd go opuścił i został oczyszczony. Jezus surowo mu przykazał i zaraz go odprawił, mówiąc mu: „Uważaj, nikomu nic nie mów, ale idź, pokaż się kapłanowi i złóż za swe oczyszczenie ofiarę, którą przepisał Mojżesz, na świadectwo dla nich”. Lecz on po wyjściu zaczął wiele opowiadać i rozgłaszać to, co zaszło, tak że Jezus nie mógł już jawnie wejść do miasta, lecz przebywał w miejscach pustynnych. A ludzie zewsząd schodzili się do Niego.

Tak wiele się zmieniło, tak wiele się wydarzyło w moim sercu i moim zyciu. Czytając tę dzisiejszą ewangelie przede wszystkim zauważyłam tredowatego, który po uzdrowieniu, mimo zakazu Jezusa biegnie ogłosić całemu światu co sie zdarzyło, że jest szczęśliwy. Dlatego po tylu dniach nieobecności Pan bóg wlał w moje serce chęć podzielenia sie tym,że jest pięknie. Że jestem szczęśliwa i woln ana wszystkich płaszczyznach mojego życia. Że mam piekne i wielkie marzenia, które krok po kroczku są realizowane i dzieki którym świat wokóło staje sie piękniejszy. Poza tym te wielkie rzeczy które dzieją się wokół mnie zarówno w tym świecie namacalnym jak i duchowym, pozwalają mieć nadzieje że marzenia i te wielkie się spełniają. Jestem zaskoczona mimo trudów dnia codziennego obecnością tych wszystkich ludzi, których spotykam, ich życzliwością, ich dobrocią serca. Patrze też z radością na ta moją małą współnotę rodzinną jak dorasta jak się zmienia, jak staje się każdego dnia lepsza i rośnie moje serca i raduje sie z tych ich wszystkich sukcesów i radości i martwię sie ich porazkami.