Od jakiś kilku lat spotykam tę zacną świętą od czasu do czasu na swojej drodze. Pierwszy raz usłyszałam o niej będąc w Krakowie w kościele augustianów, w którym jest czczona. Wtedy dowiedziałam się że jest patronką spraw trudnych i beznadziejnych. 22 maja poświęcane są róże, jest to nawiązanie do historii sprzed jej śmierci, kiedy w środku mroźnej zimy zażyczyła sobie róży, a jej kuzynka idąc do domu znalazła kwitnącą różę w ich ogrodzie. Nastepnie ktoś mi znowu przypomniał o Ricie opowiadając jej ciekawy żywot. Mnie udało zdobyć się film o jej życiu, ukazujący świetnie jej emocje i dążenie do celu. Ja się śmiałam, że mam coś wspólnego z Ritą, i że są to bliźniaki (ona miała chłopców a ja mam dziewczynki:)). W filmie bardzo mnie poruszyło jej cierpienie, w którym musiała się zmagać, az do upadku. Po którym podniosła sie i w piękny sposób zakwitła dla Boga, aby mu służyć. Chciałabym mieć taką wytrwałość w dążeniu do celu, którą ona posiadała i mimo wielu przeszkód oraz niechęci przełożonych sam Bóg zatroszczył się o umiejscowienie jej w klasztorze. Ona tylko z cichośćią i pokorą pełniła swoją służbę dla Boga i ludzi.