- chłopak

 + dziewczyna

- Cześ  ... Aniu !

+ Cześ  ! Fajnie, że Cię widzę  (mówi bardzo ciepło).

- Wiesz, spotkałem dzisiaj ...

+ No i jak Ci poszło ?

.... ( rozmowa się toczy do odpowiedniego momentu, kiedy po chwili radosnej wymiany zdań on mówi do niej )

- Aniu, Ty to już dawno wiesz, ale  k o c h a m   C i ę  ...

+ ( dziewczyna odpowiada krótkim milczeniem; po chwili zamyślenia, z lekkim wyrazem lęku, ale także radości mówi)

+ Wiesz, jestem w ciąży...

- ( On odpowiada niedowierzaniem )

+ Słyszysz, będziemy mieli dziecko ...

- Ty chyba, żartujesz ( mówi bez złości, ciągle sprawiając wrażenie niedowiarka ).

+ Nie. Dlaczego tak mówisz ? Nie cieszysz się ? To będzie nasze dziecko ! Rozumiesz - z radosnym przekonywaniem - nasze dziecko!

 

- To niemożliwe - mówi w panice. Trzeba coś zrobi  !

+ Oczywiście, powiemy rodzicom, na pewno przyjmą to z radością, przecież wiedzą, że się kochamy... pomagać nam !

- Co !? W żadnym wypadku ! Jak to pomagać ?! O czym Ty myślisz?

+ Jak to, o naszym dziecku. Teraz ono jest najważniejsze.

  ( Na nowo powraca w niej ciepło ) Pamiętasz, jak układaliśmy plany naszego życia... nasz dom... nasza rodzina... M y  ...

Jakież to jest piękne ...

+ Mam pomysł ! ( mówi nie zwracając niemal uwagi na ciepłe słowa Ani ). Mój ojciec ma znajomego lekarza, który zajmuje się tymi sprawami. Zaraz zadzwonimy. Stary załatwi sprawę. Będzie OK!

- O czym Ty mówisz? Jaki lekarz ?

+ No, nie myślisz chyba, że urodzisz tego bękarta ?! To niemożliwe. Przecież wiesz jak jest. Ja studiuję. Mam do końca 2 i pół roku. Muszę to skończyć  ! To jest teraz najważniejsze ! A Ty, przecież też musisz skończyć  szkołę ! Co powiedzą Twoi nauczyciele - zaraz sobie o Tobie pomyśleć ! Maturzystka z dzieckiem - no, nieźle to brzmi ! Teraz sama widzisz, że nie ma innego wyjścia ! Musisz usunąć  tę ciążę !

- Jak to usunąć  ?! Nasze dziecko ?! Zabić  ?!

+ Tak, właśnie tak ! Teraz chodź, bo nie ma czasu, musimy zdąży , zanim ojciec wróci z pracy...

- Rozumiem ...

+ No, wiedziałem od razu, że zrozumiemy się dobrze. Zawsze przecież dobrze się rozumieliśmy...

- Rozumiem teraz, co znaczyło w Twoich ustach: KOCHAM CIĘ !

  Już teraz rozumiem Ciebie i Twoich koleżków...

  Nie mam tego dziecka, nie jestem w ciąży. Ale wiele się od   ˙˙Ciebie nauczyłam. Dziękuję Ci za tę lekcję !  C z e ś ć  ...

 

( wyszukane w sieci ) 

Czy naprawde słowa które wypowiadamy są przemyślane?

Warto czasami poczekać...